οτρυντήρ

ὀτρυντήρ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «κήρυξ, κελευστής, σαλπιγκτήρ».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀτρύνω + επίθημα -τήρ (πρβλ. οξυν-τήρ)].